بی رحمی در کودکان پنج تا هشت سال
بی رحمی در کودکان پنج تا هشت سال یا همان کودک در مرحله ی دوم ؛
کودک مرحله ی ۲ در همه شیونات زندگی و در همه داد و ستد هایش انسان بی رحمی است که برای او صحبت از احساس و احساسات کردن مفهومی ندارد .
معتقد است که رفتارش بی عیب و نقص است و بعید می داند کسی از رفتار او برنجد . یکی از دلایل دروغ گفتن های بسیار زیاد کودکان مرحله ی ۲ این است که اثرات زیان بار عمل خود را نمی بینند . کودک مادام که به مرحله ۳ رشد نرسیده نمی فهمد که دروغگویی و تقلب اعتماد میان انسان ها را ازبین می برد .
علت بی رحمی در کودکان و حرف های تند در آن ها
همه ناسزاها و همه ی حرف های تند و زشتی که میان دانش آموزان واقع در این مرحله سنی رد و بدل می شود ، ترکیبی از میل کودک به اظهار وجود از یکسو و بی توجهی به احساسات درونی از سوی دیگر است .
گاه کودک مرحله ی ۲ در توجیه رفتارش اشکال ناسزا گویی را مورد سوال قرار می دهد ، می پرسد : « مگر فحش دادن به کسی لطمه می زند ؟ » با آنکه شنیدن ناسزا را دوست ندارد نمی تواند احساسات نا خوشایند ناشی از ناسزا گفتن را درک نماید ، اما اینکه هر کودک تا چه اندازه اسیر رفتار می شود بستگی به شخصیت او و طرز تربیتش در خانواده دارد . با این حال می توان گفت ناسزاگویی به دوستان برای کودکان ۶ و ۷ ساله طبیعی است .
جهت تماس و مشاوره تلفنی با روانشناس و مشاوران متخصص ازطریق تلفن ثابت و بدون پیش شماره با 9092305983 تماس حاصل فرمایید.
یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید.
صبور بودن خانواده در برابر ناسزا گویی و بی رحمی کودکان
ناسزا گویی و بی ادبی کودک مرحله ی ۲ ، به دو دلیل برای پدر ومادر سخت و ناگوار است . از یک سو بی ادبی او را نمی خواهیم و از سوی دیگر مایل نیستیم که فرزند ما قربانی ظلم و ستم دوستانش قرار بگیرد .
اجازه دهید در مورد اخیر توضیح بیشتری بدهیم : اگر از فرزند دبستانی خود درباره ی طرز برخورد دوستانش با یکدیگر سوال کنید ، احتمالا از جوابی که می دهد حیرت می کنید . بعضی از مدارس برای جلوگیری از تبدیل زمین بازی به صحنه جنگ و ستیز به بازی های دسته جمعی و فعالیت هایی بها می دهند که دانش آموزان را سر در گم می کند . بعضی از دبستان ها قدمی فراتر گذاشته ، برنامه های آموزشی برای مهربانتر شدن و حساس تر شدن دانش آموزان تدارک می بینند .
متاسفانه اغلب مدارس و به گفته مسولین مدارس ، بسیاری از خانواده ها قدمی در جهت رشد و تکامل کودکان بر نمی دارند . شما هم اگر خواستید می توانید از مسولین مدارس سوال کنید که برای اصلاح رفتار کودکان چه برنامه و چه سیاستی دارند .
تاثیر خانواده بیش از برنامه های آموزشی
به اعتقاد ما ، لازم است در برنامه های آموزشی همه مدارس ، درسی در زمینه اخلاق و احترام به سایرین گنجانیده شود .
اما حتی اگر مدارس به میزان بسیار بیش از امروز به آموزش احترام به سایرین بها دهند ، وطیفه پدر و مادر است که در آموزش اخلاقی کودک ، احترام به سایرین و مبارزه با بی ادبی و بد زبانی را در راس همه امور تربیتی قرار دهند . متاسفانه سیاست واحدی برای برخورد با همه بی نزاکتی ها وجود ندارد . روی هم رفته کودک باید به موقعیتی برسد که شخصا با مساله بی نزاکتی برخورد کرده ؛ در صورت نیاز به کمک بزرگترها ( مشاوره تلفنی و یا حضوری ، دوستان ، آموزگاران و مسولین مدارس ) در برابر بی ادبی و دوستانش رفتار حساب شده توام با نزاکت داشته باشد .
برای مشاهده مطالب بیشتر روی لینک زیر کلیک نمایید.
منبع : مشاوران هیروو